ما همه ادعا داریم که دموکراسی خوب است و همه سعی داریم خود را به لباس زیبای دموکراسی ملبس و تظاهر به رعایت این آرایش نماییم.
بیایید خود را بیازماییم و ببینیم که چقدر این لباس برازنده ی قامت ماست و اصولا آداب پوشیدن و استفاده ی آن را می دانیم؟
این آزمایش را از کجا شروع کنیم؟
شما در چه سنی هستید، نوجوان هستید یا جوان، میان سال یا کهن سال؟ فرض می کنیم ، نوجوان هستید، خوب در خانواده ی چند نفری زندگی می کنید؟ پسر هستید یا دختر؟ فرزند چندم؟ روابط شما با سایر اعضای خانواده بر چه پایه ای است؟ با دوستان خود چگونه ارتباط برقرار می کنید؟ چه حرفی شما را خوش می آید و از چه حرفی می رنجید؟ آستانه ی تحمل شما چقدر است؟ اگر برادر یا خواهر شما که از شما کوچکتر است از صدای موزیک شما ناراحت باشد چه برخوردی با او می کنید؟ اگر پدر یا مادر شما مهمان داشته باشد یا مهمان باشد و شما مخالف آن مهمان یا مهمانی باشید چگونه برخورد می کنید ؟ اگر مرد خانواده هستید و زن شما با رفتن به منزل فامیل شما موافق نباشد چه می کنید؟ اگر فرزند شما ، مثلا به رشته ی تجربی یا ریاضی علاقه نداشته باشد برخورد شما با او چیست؟اگر او بگوید ، من نمی خواهم دکتر یا مهندس بشوم و من می خواهم نجاری یا آرایشگری را پیشه خود کنم چه واکنشی از خود نشان می دهید؟ چرا ما یک نجار خوب ، خیاط خوب، بنای خوب ، مکانیک خوب ، دکتر خوب و یک مهندس خوب نداریم؟ چرا همه این مشاغل را داریم ولی شاغلین آن سرآمد نیستند؟ می دانید چرا ، چون انتخاب با آنها نبوده ، چون در انتخاب آزاد نبوده اند ، چون حق انتخاب را از آنان گرفته ایم و تحت فشار یا از سر اجبار به آن روی آورده اند.
چرا یک خانواده که رکن و اساس اولیه ی اجتماع است این قدر سست و بی پایه می باشد؟
چون همه حق متعلق به مرد است، مرد حق دارد تا پاسی از شب بیرون باشد، مرد حق دارد با دوستان جلسه داشته باشد ، مرد حق دارد با زن های فامیل و دوستانی که نان و نمک خورده اند خوش و بش کند، گرم بگیرد و غیره. در پاسخ به سوال همسر مبنی بر اینکه چرا اینگونه رفتار کردی اگر پاسخی در کار باشد می گوید مگر چه شده است؟ فامیل بود ، همکار بود ، کار داشت و الی آخر. ولی آیا این پاسخ از زن شنیدنی ست، قابل قبول است، پذیرفتنی ست که زن شما در ماشین دوست شما باشد؟ چرا نمی توانیم آنچه را برای خودمان می خواهیم برای دیگران هم بخواهیم؟ بیایید در خلوت با خود فکر کنیم و به عملکرد خود نمره دهیم ، به راستی چند نفر از ما نمره قبولی می گیریم؟ چند نفر از ما فکر می کنیم که بچه ، زن ، پدر ، مادر ، خواهر و یا برادرمان به اندازه یا بیشتر از ما می دانند؟ اگر فرزند شما همجنسگرا باشد چه می کنید ؟ الان نمی گویید زبانت را گاز بگیر ؟ بیایید برای رسیدن به دموکراسی از خود شروع کنیم و خود را بسازیم.
این آزمایش را از کجا شروع کنیم؟
شما در چه سنی هستید، نوجوان هستید یا جوان، میان سال یا کهن سال؟ فرض می کنیم ، نوجوان هستید، خوب در خانواده ی چند نفری زندگی می کنید؟ پسر هستید یا دختر؟ فرزند چندم؟ روابط شما با سایر اعضای خانواده بر چه پایه ای است؟ با دوستان خود چگونه ارتباط برقرار می کنید؟ چه حرفی شما را خوش می آید و از چه حرفی می رنجید؟ آستانه ی تحمل شما چقدر است؟ اگر برادر یا خواهر شما که از شما کوچکتر است از صدای موزیک شما ناراحت باشد چه برخوردی با او می کنید؟ اگر پدر یا مادر شما مهمان داشته باشد یا مهمان باشد و شما مخالف آن مهمان یا مهمانی باشید چگونه برخورد می کنید ؟ اگر مرد خانواده هستید و زن شما با رفتن به منزل فامیل شما موافق نباشد چه می کنید؟ اگر فرزند شما ، مثلا به رشته ی تجربی یا ریاضی علاقه نداشته باشد برخورد شما با او چیست؟اگر او بگوید ، من نمی خواهم دکتر یا مهندس بشوم و من می خواهم نجاری یا آرایشگری را پیشه خود کنم چه واکنشی از خود نشان می دهید؟ چرا ما یک نجار خوب ، خیاط خوب، بنای خوب ، مکانیک خوب ، دکتر خوب و یک مهندس خوب نداریم؟ چرا همه این مشاغل را داریم ولی شاغلین آن سرآمد نیستند؟ می دانید چرا ، چون انتخاب با آنها نبوده ، چون در انتخاب آزاد نبوده اند ، چون حق انتخاب را از آنان گرفته ایم و تحت فشار یا از سر اجبار به آن روی آورده اند.
چرا یک خانواده که رکن و اساس اولیه ی اجتماع است این قدر سست و بی پایه می باشد؟
چون همه حق متعلق به مرد است، مرد حق دارد تا پاسی از شب بیرون باشد، مرد حق دارد با دوستان جلسه داشته باشد ، مرد حق دارد با زن های فامیل و دوستانی که نان و نمک خورده اند خوش و بش کند، گرم بگیرد و غیره. در پاسخ به سوال همسر مبنی بر اینکه چرا اینگونه رفتار کردی اگر پاسخی در کار باشد می گوید مگر چه شده است؟ فامیل بود ، همکار بود ، کار داشت و الی آخر. ولی آیا این پاسخ از زن شنیدنی ست، قابل قبول است، پذیرفتنی ست که زن شما در ماشین دوست شما باشد؟ چرا نمی توانیم آنچه را برای خودمان می خواهیم برای دیگران هم بخواهیم؟ بیایید در خلوت با خود فکر کنیم و به عملکرد خود نمره دهیم ، به راستی چند نفر از ما نمره قبولی می گیریم؟ چند نفر از ما فکر می کنیم که بچه ، زن ، پدر ، مادر ، خواهر و یا برادرمان به اندازه یا بیشتر از ما می دانند؟ اگر فرزند شما همجنسگرا باشد چه می کنید ؟ الان نمی گویید زبانت را گاز بگیر ؟ بیایید برای رسیدن به دموکراسی از خود شروع کنیم و خود را بسازیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر