خواسته ی همه ی ما یکی ست و آن هم نابودی جمهوری جهل وجنون

جمهوری اسلامی چه خواسته و چه می خواهد ، چه گفته ، چه کرده وچه می کند ، ما و اپوزسیون  چه گفته ایم و چه کرده ایم؟  در این 33 سال که از روی کار آمدن جمهوری جهل و جنون می گذرد ، بسیار کسانی ، علیه این حکومت سرکوب گر ، سخنها گفته اند و البته شاید در بین این سخنانشان ، ناسزاها نیز داده اند . اما آیا این حرفها که در طی این 33 سال زده ایم راه به جایی برده و اگر راه به جایی برده تا کجا بوده؟ آیا اصولا جمهوری اسلامی تا کنون از این همه حرف که بسیاری از مردم و یا اپوزسیون زده اند ترسی به خود راه داده  و یا اصلا در رفتار کنونی  اش تغییر مثبتی داده است؟

با کمی جستجو در رفتار گذشته و حال این حکومت غارتگر در می یابیم ، که اصولا این حکومت و حاکمان ظالمش نه تنها از مواضع گذشته خود عدول نکرده اند بلکه حتی بر مواضعی سخت تر و بد تر از گذشته پافشاری می کنند و چنانکه می بینیم بر حجم سر کوب ها و جنایات خود افزوده اند. 

چرا ما در مبارزه علیه این جانیان بالفطره ، تا کنون بطور موثر موفق نبوده ایم؟

در این بحث قصد آن ندارم که بگویم این درست است یا آن ، قضاوت را در پایان نوشته هایم به عهده ی شما خواننده ی محترم می گذارم و خود را از دخالت جهت مدارانه کنار می کشم.

و اما پاره ای از دلایل عدم پیروزی ما در این مبارزه را که با کمی مطالعه در تاریخ سی وسه ساله ی ظلم این ظالمان  فهمیده ام، با شما در میان می گذارم.

جمهوری اسلامی از زمان  روی کار آمدنش ، همیشه با دروغ و فریبکاری، تبلیغات دروغین و با استفاده از اشاعه ی  فرهنگ خرافه و جهل ، توانسته، تا حال، اهداف شوم خود در این مملکت را پیاده کند.

البته این تنها بخشی از کل است ، اضافه بر اینها مواردی از این دست را می توان نام برد که : جمهوری اسلامی از حرف نترسیده و نمی ترسد ، تازه بارها دیده ایم کسانی را که ناسزاها به این اوباش گفته اند و هیچ عکس العملی را از خود نشان نداده اند ، اما زمانی که پای عمل به میان می آید و اتحادی شکل می گیرد ، این آقایان شمشیر را از رو بسته و وارد عمل می شوند .

این آقایان از اتحاد من وشما می ترسیده و می ترسند و همیشه در صدد تفرقه و جدایی من وشما بوده اند . آنها نقطه ضعف ما را خوب شناخته اند و فهمیده اند که اگر بذر نفاق و تفرقه را در میان ما بپاشند ، می توانند تا ابد بر ما حکومت کنند .

نمونه اش اختلافاتی ست که سالها در بین احزاب سیاسی و اپوزسیون ما وجود دارد .

علی رقم آن که همه می دانیم با کنار نگذاشتن این اختلافات راه به جایی نمی بریم ، چرا هر کدام از ما سنگ خود را بر سینه می زند ، حال آنکه خواسته ی همه ی ما یکی است و آن هم سرنگونی جمهوری جهل و جنون.